Startpagina | LINKS | CONTACT

11 Januari 1945

Donderdag 11 Januari 1945

Nu hebben we gisteren bij Vlottes een prettige dag gehad hoor. Naar omstandigheden hadden we het goed. En Janny had prima voor alles gezorgd, zelfs een paar flessen wijn stonden op het feestmenu.
Met de pantserwagen (fiets) van Dina en een paar klompen die tante Anna me opgedrongen heeft, wat toch maar lekker warm aan je voeten is en een duffelsche jas aan, (ik ben een echte boer geworden) ben ik vanmiddag er weer op uit gegaan. Er lag een flink pak sneeuw wat het lopen niet ten goede kwam, want op sommige plaatsen was de sneeuw zoo hoog opgejaagd, dat ik er niet kon fietsen.
En de sneeuw die plakte zoo dat ik er flinke klossen van onder de klompen kreeg, die ik er dan weer met geweld van af moest slaan.
Maar ik ben weer dik tevreden, want ik ben niet met lege handen thuis gekomen. Bij een grote boer die aan het dorschen was, kreeg ik niets, maar op een andere plaats bij een klein boertje gaven ze me 7 pond rogge, dat gaf me moed om vol te houden.
Toen kwam ik bij een ander boertje, waar een moedertje me te woord stond. Ze was erg medelijdend en gaf me 4 kg aardappelen en een paar appels. Daar tussen door verschillende nietjes, dan lukt het weer, 2 boeren achter elkaar en van ieder 3 pond rogge. Zienderogen vullen m’n fietstassen zich. Wat een genot dat Dina zoon grote dubbele fietstasch aan haar bagagedrager heeft hangen, daar kan wat in!
Ik krijg er zin in en ben dan al ongemerkt een eind buiten Terwolde.
Na een paar maal niets, kom ik bij een boer en die roept me binnen, ik krijg 2 warme koppen melk en daar ben ik hem ten hoogste dankbaar voor want dat smaakt als je de hele middag buiten bent. Als ik opstap krijg ik nog en een paar appels. De melk heeft me zoo opgeknapt dat ik nog maar wat verder van huis afdwaal, maar nu schijnt het niet meer zoo goed te lukken, maar tot besluit krijg ik dan nog bij een klompenmaker een paar appels voor Apeldoorn.
Moe, maar met een voldaan gevoel ben ik aan de terugweg begonnen, waar ik op verschillende onbegaanbare plaatsen moest lopen, want op afgelegen plaatsen is het vaak heel slecht. Het was dan inmiddels al flink donker geworden toen ik thuis kwam, waar de fam. Berends me vol onrust zat op te wachten.
Maar de dag was weer goed!