12 Februari 1945
Maandag 12 Februari 1945
Vanmorgen ben ik weer teruggekomen uit Apeldoorn. En vrijdag j.l. ben ik daarheen vertrokken, met het doel me in Apeldoorn op het Consultatiebureau eens te laten doorlichten, maar dat ging niet door omdat ze geen stroom hadden.
In Apeldoorn nog steeds hetzelfde, geen bonnen die geldig worden en als er een enkele uitkomt kan er niets op gekocht worden, omdat de winkelier geen voorraad heeft. Cisca, Dina en de kinderen leven in hoofdzaak op hetgeen ik nog meebreng en dat is ons geluk nog, dat het mij nog steeds zoo goed is gegaan.
De gort die ik laatst bij een boer gekocht had, heb ik laten pellen, plus nog wat melk, eieren en appels die ik meebracht, was ik weer van harte welkom. Maar als ze ’s avonds naar de fam. Vlottes gaan in de Hoogstraat (nachtlogies) nemen ze altijd nog wat mee want die menschen hebben helemaal niets.
Door velen worden reeds aardappelschillen gegeten. Zoo sprak ik ook een meisje die dat thuis met de hele familie gegeten hadden, het was niets lekker zei ze, ze kregen het er zoo van in de maag.
Een boer uit de omgeving Nijbroek, was vanmorgen aan het dorschen, een ieder kreeg één pond rogge, maar we moesten eerst het persoonsbewijs afgeven en onze namen werden netjes in een boek geschreven, voor we het persoonsbewijs terugkregen en de pond rogge tegen betaling in ontvangst konden nemen.
En nu komt er zeker later met gullende letters in het geschiedboek te staan . . . G. K…… geeft één pond rogge aan noodlijdende menschen en heeft hiermede velen van de hongerdood gered.
Maar door velen word vermoed dat hij op grote schaal in ’t zwart doet, dus wil hij safe zijn, als het op een eind loopt.
Een juffrouw uit Amsterdam, liet me vanmorgen een prachtig gouden dameshorloge zien, een erfstuk van haar overleden moeder, ze hoopt er een mud rogge voor te krijgen!
Kleren hebben de menschen haast niet meer en de boeren willen ze niet. Ze hebben hun kleer- en linnenkasten al overvol. Goud en zilver dat vragen de boeren op het ogenblik, dat blijft z’n waarde behouden.
M’n dochtertje Annie is ook ziek, ze heeft een paar dagen last van oorpijn gehad. We hebben de dokter er bij gehaald, nu doet ze niets anders als overgeven, eten en zelfs drinken komt weer terug. Kou op de maag zegt de dokter en nu mag ze niets anders hebben als wat lauwe thee, ze heeft er ook veel koorts bij. We zullen het beste er maar van hopen.
Toen ik vanmiddag thuis kwam van een melkboer, waar ik altijd eens per week nog wat melk krijg, zat Dina bij Berends om de melk al op te halen, anders doet Cisca dat, maar die heeft nu met de ziekte van Annie geen tijd.