17 November 1944
Vrijdag 17 Nov. 1944
Ik zie ons nog lopen gisteravond in het donker, ik had een kaars in de hand, die Dina nog op de kop getikt had en een pannetje met eten uit de gaarkeuken. Tante Bertha had wat eten overgehouden, die mensen eten nu van de gaarkeuken, maar ze zijn er nog niet aan gewoon, want ze houden een enkele keer over. Maar bij Vlottes tracteren we ze er mee, want zij kunnen niet meer genoeg eten. Het eten was al reeds verzuurd, maar dat was voor Gerard en pa Vlottes geen beletsel om het met graagte naar binnen te schrokken.
Leida van Tom (de buren) was hier vanmiddag en kwam ons waarschuwen als dat er zeer binnenkort hier in Apeldoorn een huis aan huis zoeking gedaan zou worden door de moffen, ze wilden weer menschen naar Duitsland slepen. Ze had het uit goede bron.
Ik weet niet of het waar is, maar het geeft toch te denken. En dan wordt het voor mij hier ook gevaarlijk. En die menschen geven nog al eens dikwijls tips, al komen ze dan ook niet altijd uit, affin we zullen maar afwachten.
Morgen moet ik weer naar de Dokter om een nieuw briefje, dat moet iedere maand vernieuwd worden anders krijgen we onze 14 gulden steun niet. Ik heb in Nijbroek een paar kisten goudreinetten gekocht bij een boer, het zijn mooie appels en nu nemen we er direkt een paar mee naar Vlottes, dan tracteren we ze daar ook weer. Suiker krijgen ze hier nog 50 Gram per 14 dagen. Bij Vlottes heeft een ieder z’n eigen 50 Gram en als er thee gedronken word komt ieder met z’n eigen zakje aanlopen, nog leuk om te zien. Zout kost op het ogenblik in ’t zwart 9 gulden per pond. En op de bonnen kun je geen boter krijgen, kom over 10 dagen maar terug zegt de winkelier.