23 November 1944
Donderdag 23 November 1944
De nog steeds neervallende regen heeft me verhindert, de voorgenomen tippel naar Nijbroek uit te voeren, het was geen doen in dit hondenweer.
Ik geloof ook dat ik een steenpuist op m’n achterwerk krijg, kan me wat moeilijk bewegen, hoop niet dat het erger word, want dan kan ik nog niet weg en wat het eten betreft kan ik beter in Nijbroek zitten, het is hier maar dun, op z’n zachtst uitgesproken. Tevens heb ik daar nog een kans om bij de boeren wat te organiseren, dan hebben Cisca en Dina ook weer wat.
St. Nicolaas is ook net geweest, hij heeft voor Annie en Henkie een boekje door de deur gegooid, ze zullen nu wel zoet zijn, . . . . . voor hoe lang?
Nu stond er vandaag ook iets van in de krant, nou krant, wat je tegenwoordig dan voor een krant verslijt, iets groter als wat je voor de oorlog voor de W.C. gebruikt, als dat in Eindhoven een 12 urige staking was, waar alle fabrieken aan mee deden, meer eten wilden ze.
Het is nu half zes en al donker, ik zit dan ook bij een eindje kaars te schrijven. We hebben vandaag op de boterbon een beetje olie gehad, nu hebben we ongeschilde aardappeltjes in de olie gebakken en dat eten we direkt. Het lijkt heel wat maar in plaats daarvan zitten de menschen zonder boter, er is niets en men weet ook niet wanneer er weer aangewezen zal worden.
Straks gaan we weer naar de Hoogstraat, want kaarsen hebben we niet, alleen voor noodgevallen, zooals nu, want het word vroeg weer donker.