24 Januari 1945
Woensdagavond 24 Januari 1945
Het is juist een week geleden dat ik geschreven heb. Ben gistermiddag uit Apeldoorn terug gekeerd, in de sneeuw. Er is weer een flink pak gevallen. Ik ben langer in Apeldoorn geweest als het plan was, van dag tot dag uitgesteld wegens het slechte weer. Een wereld van sneeuw en modder was het en er viel steeds bij. En nu is er weer een flink pak gevallen, maar deze is blijven liggen. Het viel niet mee om er door te komen op een pantserwagen (surrogaatfiets) maar het is gelukt, hoewel je op sommige plaatsen er af moet om de fiets door de opeengehoopte massa door te wringen.
In Apeldoorn ben ik naar een Duitsche dokter geweest om een briefje met stempel voor afkeuring van alle arbeid in Duitschland of elders. Deze stuurde me naar de huisdokter want ik moest dan een briefje hebben waar de aard der ziekte op vermeld stond. En deze gaf het niet of ik moest een oproep van de beurs gehad hebben en dat krijg ik niet omdat ik hier niet ingeschreven sta. Zoodoende ben ik weer op een dood punt en is het dubbel op passen op straat met aanhoudingen of razzia’s.
Maar met zoon briefje doe je anders ook niet veel, want ze hebben overal lak aan, maar je voelt je iets sterker.
In Apeldoorn word het hopeloos met het eten. De laatste 14 dagen geen aardappelen, in plaats daarvan een paar Kg. Suikerbieten. In geen 8 weken hebben ze boter gehad en krijgen nu 80 gram olie per 14 dagen, brood 1400 gram.
Bijna allen zijn op de gaarkeuken aangewezen en daar is het nu alle dagen koolsoep.
Toen ik in Nijbroek kwam kreeg ik lekkere pannekoeken, wat heb ik gegeten en dan iedere morgen nog een ei. Wat een verschil op de eene plaats koolsoep en ruim 10 Km. Verwijderd pannekoeken.
Heb in Apeldoorn nog een brandend vliegtuig neer zien storten, 6 parachutisten sprongen er uit en toen de moffen er op aan ’t schieten. Het toestel een zware bommenwerper is hier in Nijbroek neer gestort.
Het konijn op m’n verjaardag was een verrassing. Bij Vlottes hebben we het opgegeten, 3 huisgezinnen hebben er van gegeten, daardoor werd de spoeling dun, maar wel lekker. Ook koekjes en appels was een tractatie.
Ben vandaag voor het eerst weer de boer op geweest. Uit alle delen van het land tref je menschen aan, er waren er zelfs lopende uit Den Haag. Ik trof iemand die had van ’s morgens 8 tot ’s avonds half vijf gelopen en niets anders als een paar kilo suikerbieten. Daar tegen over had ik 13 pond rogge, een paar eieren en een paar kilo aardappelen. Dus het begin is weer goed en kan ik weer op een goeie dag terugzien.