28 Januari 1945
Zondagmiddag 28 Januari 1945
Gisteren ben ik naar Apeldoorn geweest en vandaag weer terug gekomen. Wat is dat een tocht geweest, de wind pal voor en overal hopen sneeuw waar niet door te komen was en heb dan ook wel de helft van de afstand moeten lopen en duwen om door de massa te heen te komen.
Cisca en Dina hadden me niet verwacht met dat weer, maar waren wel opgetogen toen ze me zagen. Niet zoo zeer voor mij, dan wel voor de inhoud van de tassen. En de kinderen Annie en Henkie, roepen de hele buurt bij elkaar, ook vanwege de tassen, die ze dan al vast uit beginnen te pakken. Nu ze waren weer blij met het roggebrood, eieren en de appels. Want als ze de hele week niets anders gehad hebben dan een stukje klef brood zonder boter, zien ze me Zaterdags graag komen.
Vannacht is er weer een pak sneeuw bij gekomen, maar ik ben toch maar terug gegaan, want Janny en tante Anna zijn jarig geweest en dat wordt vandaag gevierd, maar het was de moeite waard, al moest ik dan ook de hele weg lopen, want in een sneeuwjacht en een snijdende Noord-Oostenwind striemde me in het gezicht, (de wind was sinds gisteren weer gedraaid maar niet in m’n voordeel) daar heb ik 10 Km. Tegenop moeten tornen, geloof me dat je daar enkele uren zoet mee bent.
Maar toen ik eindelijk aangesukkeld kwam was het leed geleden. Een heerlijk bord soep stond voor me klaar, een stuk lekkere taart gehad, paar glaasjes wijn, een paar fijne cigaretten en lekker gegeten, vanwege de dubbele verjaardag. Het was de moeite waard om terug te komen.