29 April 1945
29 April 1945 avond
Het is vandaag toch wel een bijzondere dag. Wat waren we uitgelaten vanmiddag. En wat hebben wij en de kinderen gesmuld. Op het ogenblik zitten wij en de kinderen voor een heerlijk kopje echte koffie met suiker en melk, iets wat we in geen tijden kunnen heugen.
Vanmiddag bracht een bode (soldaat) uit Eindhoven ons pakjes van Cisca’s moeder en zuster en zwager en van mijn ouders. We wisten niet wat ons overkwam. We hebben onze ogen uitgekeken naar al dat lekkers. Bussen met vleesch, vis en spek. Chocolade voor de kinderen, cigaretten, koffie en thee. Allemaal dingen die we niet meer kenden en die zoo in eens op tafel getoverd werden.
Allen die ons dit gestuurd hebben, hadden ons nergens gelukkiger mee kunnen maken. Wat smulden de kinderen in de chocolade. En vanaf deze plaats dan ook onze grote dank aan allen die ons met het sturen van deze lekkernijen blijk hebben gegeven dat ze ons niet vergeten hebben.
Vanmiddag hadden we nog aardappelen met een jusblokje, maar geen groente, want die was niet te krijgen. Wat een verschil met een paar uur later!
We hebben wel van de week voor het eerst Engelse biscuits gehad en daar waren we al erg gelukkig mee. En er moeten binnenkort bonnen ingeleverd worden, voor levensmiddelen. Dus wordt het langzaam aan weer beter. Het daagt in het Oosten.
En het zal nu ook wel niet meer zoo lang duren, voor er weer vervoer naar Eindhoven is en wij hier weg kunnen.
Tante Marie is ziek, ze moet rust hebben en versterkende middelen en die zijn er niet. Gelukkig hebben we van onze gekregen weelde haar wat mee kunnen geven, waar ze erg blij mee was. Al die maanden heeft ze niets anders gehad als een stuk klef brood en vaak spaarde ze haar karig rantsoentje nog voor de kinderen.
En nu eindig ik in afwachting van ons vertrek naar Eindhoven. Wat een vacantie van enkele weken zou zijn, heeft 9 maanden geduurd.
Jo Licht