Sprengenparklaan

- Raad van B&W van 5 november 1953: ten behoeve van de flatbouw aan 'de Spreng' wordt, zoals bekend is een weg aangelegd waaraan nog een naam moet worden gegeven. Het traject van de nieuwe weg loopt van de Jachtlaan langs de Spreng in oostelijke richting tot het einde van de Sprengenweg. Hieraan is de naam Sprengenparklaan gegeven.

Sprengenparklaan 6 tm. 132

Bouwjaar: 1954
Architect: Gebr. Mensink
Status: Gemeentelijk monument

Sprengenparklaan 134 tm. 292

Bouwjaar: 1952
Architect: Gebr. Mensink
Status: Gemeentelijk monument

Sprengenparklaan

(Coll. B. Meester)

Uit het archief van Bert Kompanje.

Sprengenparklaan.

Op woensdag 20 augustus 1952 stond in de Nieuwe Apeldoornse Courant dat de eerste steen was gelegd voor 64 flatwoningen. In de kop werd vermeld: "Hoogbouw revolutionair voor onze gemeente". Deze eerste Apeldoornse flatwoningen, een project van woningbouwvereniging 'De Goede Woning', zouden Apeldoorn nu een moderner karakter geven, aldus de krant. Dhr. J. van Emst, voorzitter van 'De Goede Woning', had de eerste steen ingemetseld in de bergruimten onder het gebouw. Hij deed dat met een zilveren troffel, aangeboden door de directie van architectenbureau Mensink.

In de eerste fase werden 64 woningen gebouwd in twee blokken van 48 en 16 woningen, verdeeld over vier woonlagen. De indeling van de woningen was als volgt: drie slaapkamers, een douchevertrekje met lavet, een keuken en een uitgebouwde woonkamer van 5,5 bij 4 meter. Alles bijelkaar goed voor een gezin van 5 à 6 personen. De bovenste etage had maar één slaapkamer.
De huurprijzen waren per etage verschillend. De parterre kostte 9,40 per week, de 1e etage 9,10 per week, de 2e etage 9,00 en de derde etage 6,50 per week.

In de raadsvergadering van 18 februari 1954 besloot de gemeente nog twee blokken van 32 en 48 woningen toe te voegen. De 32 waren woningwetwoningen, net als de reeds gebouwde 64, waarvoor een bijdrage uit 's rijks kas beschikbaar was.
Het laatste blok van 48 woningen zou gebouwd worden als premiebouw voor militairen. Gehoopt werd, dat er een maatschappij zou zijn die deze flat als beleggingsobject zou willen bouwen. Maar het lukte niet om vlot een beleggingsmaatschappij te vinden. Aangezien de huisvesting van officieren afhankelijk was van het snel beschikbaar komen van deze woningen, werd toen aan 'De Goede Woning' gevraagd de bouw ter hand te nemen.

De huizen voor militairen werden iets luxer uitgevoerd, waardoor ze het karakter van middenstandswoningen kregen. Ze hadden onder meer seriesluiting op de deursloten, een boodschappenliftje, drie rijen tegels boven het aanrecht en boven het lavet een mengkraan met handdouche.

In 1982 werden de kozijnen nog vervangen en zijn de pergola's op de bovenste verdiepingen verwijderd. Ook zijn de ingangspartijen gemoderniseerd.